CR3.5 نه CR7؛ از رونالدو خاطره‌اش در زمین بود :: ورزش سه

این صفحه به دلیل عدم تطابق با استانداردهای قانونی جمهوری اسلامی ایران حذف شد.

مدیریت هیچ مسئولیتی در قبال این صفحه ندارد.

مسئولیت استفاده از این مطالب به عهده خود کاربر است.

به گزارش “ورزش سه”، دیشب مثل خیلی‌ها بازی رونالدو با پیراهن منچستر را برابر اتلتیکو تماشا کردم و باید اعتراف کنم که او CR3.5 بود و نه CR7!

رونالدو صرفا در وندامتروپولیتانو حضور داشت و نه چیزی غیر از آن. اگر مسی را پس از اینکه در بازی هفته پیش برابر رئال پنالتی‌اش را خراب کرد، تا مرز بازنشستگی بردیم، در مورد رونالدو هم باید بگویم که دیگر باید با خاطراتش دلخوش باشیم.

شاید او همچنان در ادامه فصل چند گل دیگر بزند یا در بازی برگشت دو تیم در اولدترافورد تعیین کننده هم ظاهر شود ولی در بازی دیشب، این الانگای جوان بود که گل تساوی را که بسیار مهم بود را به ثمر رساند. گلی که احتمالاً در دیداری که اتلتیکو برتری محسوسی داشت، تغییر داد.

فاکتور سن در حال ارسال نشانه‌هایی درست از رونالدو است و بازی به بازی، از قدرت فریادهای گلزنی معروف”سیوووو”او كاسته مي شود.

از بزرگی رونالدو همین بس که با وجود بالارفتن سن و افت محسوس کیفیت در زمین، در لیگ قهرمانان زننده 6 گل باشد. تنها هالر ستاره این روزهای آژاکس با 11 گل، لواندوفسکی و محمد صلاح و نیز انکنکو بالاتر از رونالدو در جدول گلزنان قرار دارند و او تا اینجا از کیلیان امباپه و کریم بنزما هم بیشتر گلزنی کرده است با این حال مسئله دیگر این است که رونالدو بر آن است. خلاف گذشته، دیگر به تنهایی تعیین کننده نیست. همان بلایی که فصل جاری بر سر لوئیس سوارز در اتلتیکو نیز آمده است. دیگر هیچ‌کدام اینها به تنهایی سرنوشت بازی را عوض نمی‌کنند.

چرا نباید از بازی بد رونالدو حرف زد؟ این برای هر فوتبالیستی بیش از آنچه فکرش را بکنید، اتفاق می‌افتد. رونالدو حالا بیشتر از گذشته خوب بازی کند، خیلی بیشتر از قبل و بیش از همیشه نیز به حمایت هم‌تیمی‌هایش نیاز دارد. که توپ را بیشتر به وی برسانند و بر خلاف عادات قبلی، موقعیت‌های واضح‌تری برایش خلق کنند تا او به گل برسد. دیروز حتی عصبانیت‌های همیشگی رونالدو در زمین را هم کمتر دیدیم و نه ذره‌ای از آن حرص همیشگی که ترس و ترس را بر تن همتیمی‌هایش می‌انداخت. عصبانیتی که ماهیت یک جانور جنگجو و رقابت طلبی بود، جانوری که سال به سال مسی را مجبور کرد برای بهترین بودن، دست به کارهای خارق‌العاده و فانتزی بزند.

به شخصه شاید بیش از 500 گل رونالدو را گزارش کنم و حالا نمی توانم با اطمینان بگویم که بازیکنی مثل ژوا فلیکس می تواند رونالدوی بعدی پرتغال باشد یا خیر. با این حال نمی‌توانم بگویم که او بهترین می‌ماند و هر چیزی از گذشته بهتر خواهد بود. رونالدو به پایان خود نزدیک می‌شود و از او به‌زودی تنها خاطراتی پاک نشدنی و غیر قابل عبور به یاد خواهد شد. فقط یک مشت خاطره.

منبع: مارکا