مبارزه خواهران منصوریان خانوادگی شد – ورزش سه

به گزارش ورزش سه، ووشو یکی از رشته‌های مدال‌آور در بازی‌های آسیایی برای ایران به شماره می‌رود، اما چند دوره است که یک محدودیت و یک قانون از ثبت یک اتفاق تاریخی در این بازی‌ها جلوگیری می‌کند. شهربانو، الهه و سهیلا منصوریان، سه خواهر قهرمان در رشته ووشو که سال‌هاست در سطح اول این رشته فعالیت می‌کنند و حتی زندگی‌شان را به یک فیلم سینمایی تبدیل می‌کنند، در اوج به سر می‌برند و دست‌بردار رقابت‌ها و مبارزه با دشمنان. حالا با گذراندن مراحل مختلف انتخاب تیم ملی به جایی رسیده‌اند که باید با آنها مقابله کنند. از ایران فقط دو زن می‌توانند در رشته ووشو در بازی‌های آسیایی شرکت کنند و این ارتباط با تاریخ‌سازی سه منصوریان است. شاید اگر چنین قانونی وجود نداشت، می‌توانیم هر سه آنها را در لباس تیم ملی و روی سکوی بازی‌های آسیایی 2022 هانگژو ببینیم. کار الهه منصوریان حتی از نظر روحی راحت‌تر است، چون در یک وزن کم‌تر مبارزه می‌کند، اما شهربانو و سهیلا باید برای رسیدن به پیراهن تیم ملی با ترکیب بجنگند. اولین راند از این مبارزه که به صورت دو نفره از سه می‌شود، چند روز قبل انجام شد و شهربانو منصوریان که بیشتر تجربه کردند، خواهر کوچکتر خود را شکست داد. به همین بهانه دقایقی با سهیلا منصوریان همکلام شدیم.

*سخت ترین مبارزه عمرم بود
شهربانو مربی من بوده و به صدای او عادت کرده‌ام که همیشه کنار من باشد و به من کمک کند. رویارویی با خواهر و مربی‌ام برایم سخت‌ترین مبارزه عمرم را رقم زد. تصور کنید که در مقابل کسی قرار بگیرد که الفبای ووشو را به شما یاد داده است.

*حتی هم ایستادن جلوی شهربانو تصمیم سختی بود
خیلی سخت بود که این تصمیم را بگیرم که مقابل او بایستم، اما به هر حال من 9 سال است که در اردوی تیم ملی هستم و این سومین بار است که فرصتی برای بازی‌های آسیایی وجود دارد، اما هنوز یک بار هم این بازی‌ها را تجربه کرده‌ام. نیام. این بار هم تصمیم خودمان را می گیرد و هم فدراسیون برای این که مبارزه کند کسی باشد که واقعاً به این بازی ها برود آماده شود.

*با قلق های همدیگر آشنا هستیم
هم من و هم شهربانو با قلق‌های مبارزه با هم هستیم و خوب می‌دانیم که نقاط ضعف و قوت در مقابل چیست. در راند اول من برنده شدم، اما برنده راند دوم و سوم شهربانو بود و او بود که موفق شد مبارزه اول را برنده شود. چند ماه دیگر مبارزه دوم می‌شود و مثل همین مبارزه نزدیک و پایاپای خواهد بود.

*الهه هیچ کدام از ما را کوچ نکرد
الهه تصمیم گرفت که هیچ کدام از ما را کوچ نکند و در جایگاه مربیان هم ننشست. شاید پیش خودش می‌گفت هر کدام از خواهرها را بگیرم، آن یکی ناراحت می‌شود. او از این نظر کارش راحت‌تر است و کمتر می‌داند که رقیبش، خواهرش نیست.

*حذف شدن در این مرحله خیلی سنگین است
ناراحتی من برای باخت به شهربانو نبود. برای این ناراحت بودم که از بین من و شهرو فقط یک نفر می‌تواند انتخاب شود. به هر حال من همه را می‌کنم و اینطور نیست که بگویم فرقی نمی‌کند خودم شوم یا شهربانو را انتخاب کنم. 9 ماه در اردوهای شبانه‌روزی بودیم و زندگی‌مان را گذاشتیم. هرکسی که نمی تواند مسابقات برود، یک سال عمرش را بگذارد، اما نه مدالی گرفته و نه پاداشی. معلوم نه درآمدی داریم و نه به کسی که تا لحظه آخر در اردو هست، چیزی تعلق می‌گیرد. به خاطر این، حذف شدن در این مرحله برای هر کسی سنگین است.

* حسرت بزرگ ما سه خواهر تمام نشد
مطمئن باشید که اگر قوانین اجازه می دهد ما سه خواهر را در بازی های آسیایی حاضر بزرگ بسازیم، می توانیم یک اتفاق را رقم بزنیم. تمام حسرت ما همین است. فدراسیون از چند وقت قبل در تلاش بود که سهمیه ها بیشتر شود و حتی در مقطعی که ممکن است این اتفاق بیفتد. ما هم خوشحالیم، اما کمیته فدراسیون آسیا قبول نکرد و سهمیه‌ها همان دو نفر ماند. این یک حسرت برای ماست که بتوانیم در یک مسابقه بزرگ هر سه نفر مدال طلا بگیریم.

*شهربانو گفت مرا ببر و طلا بگیر
باید ببینیم مبارزه چه می‌شود. من که تمریناتم را خیلی راحت و سخت دنبال می‌کنم. همیشه که همیشه با شهربانو تمرین می کنیم و باید ببینیم روز چه کسی است. حتی دقایقی قبل از مسابقه هم ما با هم تمرین می‌کردیم و از این نظر مثل رقبای دیگر نیستیم که بخواهیم دور از هم باشیم. من روی نقاط ضعف شهربانو کار میکنم. شهربانو هم حرف خوبی می‌زد و می‌گفت اگر می‌خواهی طلای بازی‌های آسیایی را بگیری، باید من را هم شکست دهی. باید تا روز مسابقه صبر کنیم و ببینیم چه کسی می‌تواند بهتر عمل کند.