ژئومهندسی اغلب به عنوان آخرین راه حل فن آوری برای بحران آب و هوا ارائه می شود. اما مدلهای جدید نشان می‌دهند که اقدامات مخاطره‌آمیز مانند کاهش نور خورشید هنوز برای نجات قطب جنوب کافی نیست. تنها یک چیز باقی مانده است که می تواند ما را نجات دهد و آن چیزی است که ما 40 سال در انجام آن ناکام بوده ایم: توقف سوزاندن سوخت های فسیلی.
همراه با آتش‌سوزی‌های فاجعه‌بار، سیل‌ها و دیگر رویدادهای شدید آب و هوایی که تابستان نیمکره شمالی را تحت تأثیر قرار داده‌اند، علاقه مجددی به پتانسیل مهندسی زمین وجود دارد. انگیزه تلاش برای راه حل های مخاطره آمیز تنها با تشدید بلایای مرتبط با آب و هوا قوی تر می شود.
یوهانس ساتر، متخصص یخبندان در دانشگاه برن، می‌گوید: «پنجره فرصت برای محدود کردن افزایش دمای جهانی به ۲ درجه به سرعت در حال بسته شدن است، بنابراین اقدامات فنی برای تأثیرگذاری بر اقلیم ممکن است در آینده به طور جدی در نظر گرفته شود».
بنابراین ساتر و همکارانش تصمیم گرفتند بررسی کنند که چگونه کاهش نور خورشید بر محیط تأثیر می گذارد.
ساتر می‌گوید: «مشاهده‌های جریان‌های یخی در غرب قطب جنوب نشان می‌دهد که ما به یک نقطه اوج بسیار نزدیک هستیم یا قبلاً از آن عبور کرده‌ایم. در تئوری، می توان با کنترل تابش خورشیدی از آن جلوگیری کرد.
اگرچه قطب جنوب اکنون در میانه زمستان است، اما میزان یخ در آنجا به میزان قابل توجهی کاهش یافته و در راه انقراض است. ذوب شدن یخ های قطب جنوب باعث بالا آمدن سطح آب دریاها می شود و تمام این آب شیرین اضافی می تواند فروپاشی جریان های اقیانوسی را که از قبل کوچک شده اند تسریع کند. ذوب سریعتر از حد انتظار اتفاق می افتد و حیات وحش در حال مرگ است.
ساتر و همکارانش شرایط انجماد را در چهار سناریوی مختلف تزریق آئروسل در استراتوسفر شبیه‌سازی کردند. مدل‌سازی محققان نشان داد که نور خورشید می‌تواند با پرتاب میلیون‌ها تن دی‌اکسید گوگرد به داخل استراتوسفر، تجزیه یخ را تا سال 2050 به تأخیر بیندازد و این تنها در ارتباط با کربن‌زدایی و تنها در مسیرهای انتشار متوسط یا کم کار می‌کند.
محققان می‌گویند: «تا زمانی که غلظت گازهای گلخانه‌ای اتمسفر بالا بماند، مدیریت تشعشعات خورشیدی احتمالاً برای قرن‌ها یا حتی هزاران سال ادامه خواهد داشت».
ساتر و تیم تحقیقاتی نوشتند: «مدیریت تشعشعات خورشیدی ممکن است بر الگوهای آب و هوایی منطقه‌ای تأثیر بگذارد که برای جامعه و زیست‌کره مضر است و سایر اثرات هنوز ناشناخته، علی‌رغم تأثیرات منفی افزایش CO2 اتمسفر، مانند اسیدی شدن.» او اهمیتی نمی دهد که اقیانوس شود.”
علاوه بر این، تنها سناریویی که برای جلوگیری از فروپاشی صفحه یخی غرب قطب جنوب نشان داده شده است، کاهش انتشار کربن است. ساتر هشدار می دهد: «شبیه سازی های ما نشان می دهد که مؤثرترین راه برای جلوگیری از فروپاشی طولانی مدت ورقه یخی قطب جنوب، کربن زدایی سریع است.
منبع: Sciencealert
