کشف بزرگترین دنباله دار منظومه شمسی

فرارو- دانشمندان می‌گویند دنبال دار برناردینلی-برنشتاین که در سال ۲۰۲۱ شناسایی شد، رسما بزرگترین دنباله دار مشاهده شده است. اکنون مشخص شده است که این دنباله دار در حدود 85 مایل است که باید به آن توجه شود.

به گزارش فرارو، دنباله دار جدید در وب‌سایت پیش‌چاپ arXiv گزارش شده و اکنون برای انتشار مجله در Astronomy and Astrophysics Letters پذیرفته شده است، دنباله‌دار هیل-باپ را که پیش از این به عنوان بزرگترین دنباله دار معروف می‌شد، به رتبه دوم فرستاد. هیل باپ که در سال ۱۹۹۵ کشف شد و در سال ۱۹۹۶ با چشم غیر مسلح قابل مشاهده بود، عرضی در حدود ۴۶ مایل (۷۴ کیلومتر) دارد. اما برناردینلی-برنشتاین که به عنوان یک دنباله دار ۲۰۱۴ UN271 می‌شود، اکنون حدود ۸۵ مایل (۱۳۷ کیلومتر) عرض دارد.

دنباله‌دار برناردینلی-برنشتاین از نام کاشفنش، گری برنشتاین، کیهان‌شناس دانشگاه پنسیلوانیا و پدرو برناردینلی، محقق فوق‌دکتری دانشگاه واشنگتن، اولین بار در مجموعه Dark Energy Survey مشاهده می‌شود. تصاویری که این دنباله دار را نشان می دهد مربوط به سال ۲۰۱۴ است، به همین دلیل است که این سال در نام علمی رسمی این دنباله دار گنجانده شده است. برناردینلی و برشتاین هنگام مطالعه تصاویر سال‌های بعدی متوجه حرکت این نقطه کوچک شدند. در آن این دنباله‌دار برای زمان بسیار دور بود، برای همین نمی‌توانستند آن را جمع‌آوری کنند، می‌توانستند بگویند که احتمالاً بسیار بزرگ است.

این دنباله دار از اورت ابر می‌آید، ابری از تکه‌های یخ و سنگ که در لبه منظومه شمسی معلق هستند. مدار این دنباله دار آن را به اندازه یک سال نوری از خورشید دور می‌کند برای همین تکمیل این گردش 5.5 میلیون سال طول می‌کشد. این دنباله دار در حال حاضر مسیر خود را به سمت داخل منظومه شمسی طی می‌کند. لایو ساینس گزارش داد که این دنباله دار در سال ۲۰۳۱ به نزدیک ترین فاصله به زمین می رسد و درست خارج از مدار زحل باقی خواهد ماند. پژوهش جدید، توسط امانوئل للوش، ستاره شناس رصدخانه پاریس، هدایت شد و از داده های آرایه میلی متری بزرگ آتاکاما در آمریکای جنوبی استفاده کرد که در آگوست ۲۰۲۱ زمانی که دنباله دار در فاصله ۱۹.۶ واحد نجومی AU استرالیا قرار داشت، گرفته شد. (یک AU معادل فاصله بین زمین و خورشید است و حدود 93 میلیون مایل یا 150 میلیون کیلومتر ترجمه می شود.)

همه تشعشعات مایکروویویی را که از قسمت عمده دنباله دار خارج می‌شود، مطالعه کردند. از این طول‌های نور منعکس شده، تیم می‌تواند دنباله دار را استنباط کند. محققان در مقاله جدید خود نوشتند که این طولانی‌ترین فاصله‌ها است که قبلاً در این اندازه‌گیری انجام شده است. مبلغی را اضافه کردند که در حالی که ستاره دنباله دار است بسیار دور است، هیجان انگیز است. زیرا برناردینلی-برنشتاین احتمالاً تا زمانی که به زمین نزدیک می‌شود، به طور قابل توجهی کوچک می‌شود. بدین معنی با نزدیک شدن دنباله دار به خورشید، دم غبار و گاز آن منبسط می شود و بدنه اصلی آن ذوب و منقبض می شود.

این دنباله دار با چشم غیرمسلح قابل رویت نخواهد بود، زیرا هیل باپ که در نزدیکترین فاصله خود با زمین قرار داشت نیز به آسانی قابل روئیت نبود. با این حال، انتظار دارند که با رسیدن به این دار جدید به نزدیکی زمین، موارد زیادی را در اجسام ابر اورت پیدا کنند. للوش و همکارانش نوشتند که تلسکوپ‌های بزرگی مانند آرایه آتاکاما به این امکان می‌دهند که در هنگام عبور دنباله‌دار، اطلاعات ارزشمندی درباره ترکیب شیمیایی آن کسب کنند. اهمچنین می‌توانم اطلاعات دیگری در مورد دما، چرخش و شکل دنباله دار استخراج کرد.

منبع: sciencealert

ترجمه: مصطفی جرفی فرارو