سفر نمایشی مقامات ایرانی به چین

مسئولان رده‌بالای ورزش ایران چند روز گذشته را در پکن، محل بازی‌های المپیک زمستانی ۲۰۲۲ بودند. طبق روال همیشگی، در هر دوره از بازی‌های المپیک تابستانی و زمستانی، مقامات اول ورزش کشور‌ها میهمان ویژه مراسم افتتاحیه این دو رویداد بزرگ هستند. از ایران هم حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان و رضا صالحی‌امیری، رئیس کمیته ملی المپیک جزء دعوت‌شدگان و حاضران در این مراسم بودند.

سفر دو مسئول بالادستی ورزش ایران در این دوره از بازی‌های المپیک، اما قدری خبرساز شد. البته این بازتاب رسانه‌ای را پیشاپیش به وجود آوردند. چر‌اک گفته بود با این هدف راهی پکن می‌شوند که ازجمله تعلیق فدراسیون جودو را مرتفع کنند. صالحی‌امیری قبل از سفر به بازی‌های المپیک زمستانی می‌خواهد به همراه سجادی، دیداری خصوصی با توماس باخ، رئیس کمیته بین‌المللی بین‌المللی المپیک (IOC) داشته باشد تا با رایزنی‌های مربوط به سایه‌های بین‌المللی رایزنی‌ها را از سر فدراسیون جودو بردند یا تخفیفی را در این حکم سنگین قائل کنند. می شوند.

موضوعی که کمیته ملی المپیک بر آن شخص دیگری انجام داده است، حاشیه هایی است که این روزها حول فدراسیون های ژیمناستیک و دوچرخه سواری میچرخد است. حاشیه‌هایی که اگر به‌درستی مدیریت نشود، ممکن است مثل جودو، عواقب جبران‌ناپذیری نصیبش شود. اما در شرایطی که سه روز از مراسم افتتاحیه بازی‌های المپیک زمستانی ۲۰۲۲ پکن توکیو می‌گذرد، خبر رسیده است که ورزش ایران واقعاً شخص باخ را نمی‌بیند که اصلی‌ترین سمت را در بالاترین نهاد اجرایی ورزش دنیا دارد، ملاقات می‌کند.

این دیدار برای امروز (دوشنبه، ساعت 9:30 به وقت محلی) پیش‌بینی شده بود، اما در آنجا که بلیت‌های بازگشت هیئت اعزامی ایران به تهران، یکشنبه‌شب گرفته شد، این دیدار لغو شد.

صالحی‌امیری در این باره به مهر می‌گوید: «در کشور چین، آمار مبتلایان به بیماری‌ها و گونه‌های جدید آن افزایش یافته و به همین دلیل قوانین سخت‌گیرانه‌ای در ترد و رفت وآمد به کشور در نظر گرفته شده است. به طوری که پروازها از پکن و به پکن محدود شده است. به همین دلیل امکان تغییر زمان بلیت برگشت و جابه‌جایی زمان بازگشت به کشور خیلی راحت قابل انجام نیست».

سوال اینجاست که هم خود ورزش ایران را با علم به انواع ویروس های جدید، پیک می کند در سراسر جهان به وجود آمده است و از برنامه های پروازی به چین مشخص است، چرا برنامه سفر را درست و دقیق به IOC نمی دهد که این دیدار را انجام دهد. زمان زودتری و پیش از بازگشت به تهران انجام شود. اما نکته مهم این است که در نشست شورای ایرانی با رئیس کمیته ملی المپیک، آن‌ها گفته‌وگوی آن‌ها بود که به نظر می‌رسید با انجام این دیدار، خروجی و نتیجه مثبتی داشت.

بدون دیدار با مقامات ورزشی بالارتبه دنیا می تواند تعداد زیادی برای ورزش کشور ها داشته باشد، اما این خیلی دور از انتظار است که در رابطه با فدراسیون ایرانی، کاری از دست توماس باخ بربیاید. هم‌که‌های جو‌هایی که چرا فدراسیون‌ها، ژیمناستیک و دوچرخه‌سواری با آن مشکل دارند، مسائلی هستند که از رئیس IOC و تیمش خارج هستند. در واقع در اصل ورزش ایران برای حل این معضل فدراسیون های جهانی این رشته هاست که نقش اصلی را در امور آن ها ایفا می کند. کمیته بین‌المللی المپیک به طور مستقیم با کمیته ملی المپیک کشور‌های عضو این نهاد و غیرمستقیم با وزارتخانه‌ها یا سازمان‌های ورزش هر کشور ارتباط دارد.

نکته مهم‌تر اینکه IOC منشوری دارد که همه فدراسیون‌های جهانی به آن پایبندند. برای نمونه یکی از مشهودترین و مهم ترین قوانین منشور المپیک ممنوعیت دولت و سیاست در ورزش است. موضوعی که درحال‌حاضر ایران به‌شدت با آن ورزش می‌شود و هر سه انجمن، به طریقی با آن دست‌به‌گریبان هستند. با این شرایط پس نمی‌توانم این توقع را داشته باشم که مثل باخ که خودش باید مروج منشور المپیک باشد و آن را به اجرا بگذارد، پا پیش بگذارد و مثلاً تخفیفی در حکم فدراسیون جودو قائل شود.

حکم تعلیق چهارساله جودو به دلیل عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با نمایندگان اسرائیل است که از فدراسیون جهانی جودو به‌عنوان متولی اصلی این رشته، رنگ و بوی کاملا سیاسی است. بنابراین باید به‌صراحت گفت توماس باخ و همکارانش در این پرونده هیچ‌کاره باشند و اگر قرار باشد بر این رأی بدهند، همسو با فدراسیون جهانی جودو حرکت خواهند کرد. همان‌طور که پیش‌تر هم در نامه‌های تهدیدآمیز به کمیته ملی المپیک، نسبت به مقابله با این موضوع که با اسرائیلی‌ها هشدار داده بودند.

در این شرایط، اگر بر اساس قضاوت و داوری در چنین پرونده‌هایی باشد، این دادگاه بین‌المللی بین‌المللی ورزش (CAS) است که باید در این تصمیم تصمیم گیری کند. البته در دادگاه تعلیق فدراسیون جودو هم دیده شد که پرونده CAS را به فدراسیون جهانی جودو ارجاع داد که در نهایت به محرومیت چهار ساله این فدراسیون تبدیل شد.

دادگاه بین‌المللی حکمیت ورزش در نامه‌ای به فدراسیون جودو اعلام کرده است که حکم دادگاه این پرونده را تا ۲۵ فوریه صادر می‌کند، یعنی حدود ۲۰ روز دیگر اعلام می‌کند و طبیعی است که تا الان پیش‌نویس این حکم آماده شده است. با این شرایط دیدار با باخ چه تاثیری می‌تواند در این شرایط باشد؟ وقتی پروندهای به این مرحله رسیده است، موضوعی از حیطه دیپلماتیک یا مراودات اداری خارج از کشور و فقط CAS تصمیمگیرنده است و هیچ نهادی مانند IOC در این تصمیم گیری نمی تواند اجرا کند.

در حالی که باخ در مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی که جمعه‌شب برگزار شد، موضع محکم‌تری نسبت به قبل در ارتباط با استفاده از سیاسی از ورزش داشتیم و گفت: «در دنیای ورزش‌کننده ما که تفرقه، درگیری و بی‌اعتمادی به اوج رسیده است، به دنیا نشان می‌دهد که داد. که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ که در کنار یک رقابت سخت، زندگی‌ام مسالمت‌آمیز و محترمانه‌ای بود. از همه مقامات سیاسی در سراسر جهان می‌خواهم به آتش‌بس المپیک متعهد باشند و به آرامش فرصت بدهند». اگر فرصت باشد تا کاری صورت بگیرد، این صحبت باخ نشان می دهد که در ارتباط با موضوع جودو، طرف ایران نیست و حرفش همان است که قبلا گفته شده است.

در مورد فدراسیون‌های ژیمناستیک و دوچرخه‌سواری نیز مسائل باز بین ایران و فدراسیون‌های بین‌المللی آنهاست. هر دوشان درباره امروزشان، اساسنامه‌ها این است که باید تصمیم جهانی بگیرند. موضوع یک روال قانونی دارد و اصلاً شرایط به این ترتیب نیست که کمیته بین‌المللی ورزش یا حتی بخواهد انجام دهد. نگاه وزارت ورزش ایران، اما به این سمت است که اساسنامه فدراسیون‌ها باید مطابق با نگرش این مجموعه دولتی باشد. دوچرخه‌سواری اخیرا رئیس خود را به خاطر شایبه وزارت ورزش در انتخابات از دست داد و سرپرست ژیمناستیک هم با رأی اعضای مجمع گذاشته شد و گزینه وزارتخانه جایش را گرفت.

در نتیجه این می‌شود که برای هیچ‌کدام از دغدغه‌های ورزش در ارتباط با رشته‌های جودو، ژیمناستیک و دوچرخه‌سواری، در دیدار با توماس باخ، راه حلی وجود ندارد.